Κακοποίηση παιδιών: Έγκλημα με φυσικούς και θεσμικούς αυτουργούς

του Ανδρέα Μ. Καραγιάννη, Πολιτικού Επιστήμονα-Συγγραφέα

Κάθε βρέφος που έρχεται στη ζωή αποτελεί τον πολίτη του μέλλοντος.
Η ελπίδα, τα όνειρα και η εξέλιξη της ανθρώπινης κοινωνίας βρίσκονται στα χέρια των βρεφών, τα οποία κάποια στιγμή θα κληθούν να στελεχώσουν την κοινωνική δομή, να ψηφίσουν για το μέλλον τους, να κυβερνήσουν.

Η κακοποίηση των παιδιών από τρίτους αλλά και από τους ίδιους τους γονείς, τείνει να γίνει καθημερινότητα στη μοντέρνα κοινωνία του σήμερα.
Όλο και συχνότερα γινόμαστε μάρτυρες αποτρόπαιων πράξεων με δέκτη βρέφη και ανήλικα παιδιά, όπως βιασμοί, κακοποίηση, ασέλγεια, απουσία κάλυψης σωματικών, πνευματικών και συναισθηματικών αναγκών.
Γονείς τέρατα πειραματίζονται στην αθλιότητα, πετώντας σε κάδους τα άψυχα κορμάκια των βρεφών, κομματιάζοντάς τα, δίνοντάς τα τροφή στα σκυλιά, ασελγώντας πάνω τους.
Η πολιτεία και ιδιαίτερα η δικαιοσύνη παραμένουν άπραγοι μπροστά σε αυτή τη κτηνωδία, μιας και το θεσμικό-νομοθετικό πλαίσιο δεν τους επιτρέπει τη βέλτιστη ευχέρεια κινήσεων.
Με λίγα λόγια οι θεσμοί καταπολεμούν και επεμβαίνουν αφού τελεστεί η πράξη βίας και εφόσον μαθευτεί.
Δεν δύναται να υπάρξει από πλευράς τους μέριμνα πρόληψης του επικείμενου εγκλήματος.

[irp posts=”77470″ name=”Παγκόσμια ανησυχία: Μυστηριώδης ασθένεια αφήνει εκατοντάδες παιδιά παράλυτα”]
Με το υπάρχον νομικό πλαίσιο, αν σε κάποιο σπίτι τελείται κάποια ειδεχθής, καταστροφική πράξη ενάντια σε κάποιο πλασματάκι, σε κάποιο αθώο μωράκι, οι αρχές αδυνατούν να το γνωρίζουν, άρα και να επέμβουν έγκαιρα.
Το πληροφορούνται σε κάποιες περιπτώσεις, έπειτα από πιθανή καταγγελία περίοικων,του δασκάλου στο σχολείο, κάποιου φιλεύσπλαχνου συγγενή.
Ο κάθε εγκληματίας που παρουσιάζει αντικοινωνική συμπεριφορά, επικίνδυνη και καταστροφική για το κοινωνικό σύνολο, δεν ευθύνεται αποκλειστικά ο ίδιος για αυτή τη τάση.
Δεν γεννήθηκε έτσι. Σφυρηλατήθηκε έτσι από τη κοινωνία, το περιβάλλον, τα βιώματά του.
Έτσι, όταν κάποιο βρέφος γίνεται αποδέκτης τέτοιων κτηνωδιών, το βάρος που κουβαλά μέσα του ώσπου ενηλικιωθεί είναι ασήκωτο.
Οι περισσότερες περιπτώσεις έχουν δείξει ότι κακοποιημένα παιδιά εμφανίζουν ροπή προς το έγκλημα μεγαλώνοντας.
Άρα με το να αδιαφορούμε για την πρόληψη του εγκλήματος ισούται μα το να καταστρέφουμε τις μελλοντικές κοινωνίες και να τις γεμίζουμε με δυστυχισμένους ανθρώπους.
Η δικαιοσύνη επικαλείται τα άρθρα περί μη παραβίασης του συνταγματικά κατοχυρωμένου δημόσιου βίου.
Και το δημόσιο συμφέρον κύριοι λειτουργοί της δικαιοσύνης πάει περίπατο?
Η λύση είναι απλή, σαφής αλλά απαιτεί οργάνωση και σοβαρότητα.
Κάθε ένας εν δυνάμει γονιός θα πρέπει να υποβάλλεται σε ψυχιατρικές εξετάσεις από τη στιγμή που φέρει στο φώς ένα βρέφος στο μαιευτήριο.
Θα πρέπει να υποχρεούται να περνάει ανά εξάμηνο για συμπληρωματικό ψυχιατρικό έλεγχο.
Με αυτό τον τρόπο θα βεβαιωθεί το Κράτος, ότι ο πολίτης που λέγεται βρέφος δεν κινδυνεύει σωματικά ή ψυχικά. Νομοθετούμε για να διαφυλάξουμε την ακεραιότητά του.
Οφείλει η εκάστοτε κυβέρνηση που κόπτεται τόσο για άλλα ζητήματα (αναβάθμισε σε Υπουργείο το χαρτοφυλάκιο της μετανάστευσης), να πρωωθήσει την κοινωνική πολιτική ανά δήμους και περιφέρειες, ορίζοντας ειδικούς παιδοψυχολόγους ανά περιοχή.
Να θεσμοθετηθεί χαρτοφυλάκιο Κοινωνικής Πολιτικής και μέριμνας στο οποίο θα υπάγονται διοικητικά οι λειτουργοί της συσταθείσας Επιτροπής Προστασίας Ανηλίκων και βρεφών.
Να ζητήσει επιπρόσθετα κονδύλια από ευρωπαικούς πόρους, μιας και το ζήτημα είναι φλέγον, και έχει αντιμετωπιστεί σε άλλες χώρες της Ευρώπης βλέπε Γερμανία, μέσω του Οικογενειακού γιατρού.
Το να μεγαλώνεις ένα παιδάκι είναι το πιο ιερό και σημαντικό λειτούργημα. Για χάρη τους, για να τα βλέπουμε να χαμογελούν πρέπει να ενισχύσουμε την πρόληψη των παθών τους.
Προτού να είναι πολύ αργά.