Καλημέρα. Μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο

Του Ανδρέα Καραγιάννη – πολιτικού επιστήμονα – συγγραφέα

 Κοιτάζω γύρω μου, κοιτάζω μέσα μου, η αρετή τρελάθηκε, η γεωμετρία τρελάθηκε, η ύλη τρελάθηκε. Πρέπει να ρθει πάλι ο Νους ο νομοθέτης, να βάλει καινούρια τάξη, καινούριους νόμους, πιο πλούσια αρμονία να γίνει ο κόσμος.

Ειδικοί , πνευματικοί άνθρωποι, άνθρωποι της βιοπάλης και του μεροκάματου, παγκόσμια μιλούν για την κρίση του πολιτισμού μας.
Τα συμπτώματα της κρίσης είναι πολλά και τα βιώνουμε στην καθημερινότητά μας.
Εμφάνσεις της παρατηρούμε στο τεράστιο άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στον πλούτο και τη φτώχεια, στη σκόπιμη διαιώνιση της υπανάπτυξης του τρίτου κόσμου, στην παιδική εργασία, στη σεξουαλική εκμετάλλευση παιδιών και γυναικών.
Ακόμα, στο γενικευμένο κλίμα του μαρασμού, της σήψης, της διαφθοράς, της αναισχυντίας, της ψυχικής απομόνωσης, της βαναυσότητας που κυριαρχούν στις λαμπρές σύγχρονες μεγαλουπόλεις.
Βία σε πολυειδείς μορφές, πόλεμοι, τρομοκρατικές ενέργειες, ασσύμετρες μορφές μεταμοντέρνων πολέμων, συνθέτουν το παζλ της κρίσης του σύγχρονου κόσμου.
Οι ιδέες μας έχασαν την αλήθεια τους, η αρετή μας τα στηρίγματά της, η ομορφιά μας την αιδώ.
Οι αισιόδοξοι αντιμετωπίζουν τη σημερινή κρίση σαν κρίση ανάπτυξης που εγκυμονεί την αλλαγή και την εναντίωση στη φθορά.
Οι απαισιόδοξοι θεωρούν ότι αποτελεί τον προθάλαμο της καταστροφής.
Διαμετρικά ασσύμετρες θέσεις. Η λύση βρίσκεται κατά τη γνώμη μου αρχικά στην επίγνωση του προβλήματος, που θα μας φέρει όλους συνειδητά απέναντί του.

 
Στη συνέχεια αδήριτη προβάλλει η ανάγκη βαθιάς μεταβολής της δομής και λειτουργίας του κοινωνικού οικονομικού πολιτικού μας συστήματος, πράγμα το οποίο θα δημιουργήσει νέες παραμέτρους στη συλλογική και ατομική μας ζωή.
Ο αγώνας μας για την ελπίδα ενός ανθρώπινου μέλλοντος είναι ατομικός και συλλογικός, έχει όμως αφετηρία τον εσωτερικό μας εξανθρωπισμό, το ξύπνημα του ανθρώπου, που μπορεί και πρέπει να ‘χαλάσει’ πολλά τέρατα.
Καλημέρα σας, ο κόσμος θα αλλάξει γιατί στηριζόμαστε στην ελπίδα που πυρώνει τη θέληση να παλέψουμε και να γκρεμίσουμε τις σύγχρονες ‘συμπληγάδες πέτρες’ της δυστυχίας μας.