Οι ΗΠΑ εξακολουθούν να στηρίζουν την Αλ-Κάιντα

του Γιώργου Θεοχάρη

Ο υπουργός Άμυνας της Ρωσίας Σεργκέι Σόιγκου πρότεινε να αρχίσουν οι δύο χώρες κοινές αεροπορικές επιδρομές εναντίον του Μετώπου Αλ Νούσρα, συριακού κλάδου της Αλ–Κάιντα και άλλων ενόπλων οργανώσεων που δρουν στη Συρία.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Γ. Τσούνης: Οι ΗΠΑ επενδύουν στην επιτυχία της Ελλάδας

ΗΠΑ: Αρκεί ο Μπάιντεν να παίξει το αντι- Τραμπ χαρτί για να κερδίσει στις εκλογές;

H απάντηση από τον εκπρόσωπο του Υπουργείου Άμυνας Μάθιου Άλεν ήταν ότι «οι αμερικανικές αρχές δεν έχουν αλλάξει τη στάση τους όσον αφορά τον μη συντονισμό των στρατιωτικών επιχειρήσεών τους στη Συρία με τη Ρωσία. Δεν συνεργαζόμστε, ούτε συντονίζουμε τις επιχειρήσεις μας με τους Ρώσους. Όπως έχει δηλώσει ο υπουργός (Άμυνας των ΗΠΑ, Άστον Κάρτερ), οι ρωσικές επιχειρήσεις στηρίζουν το καθεστώς του Άσαντ (του προέδρου της Συρίας), κάτι που είναι σαν να ρίχνεις λάδι στη φωτιά. Παραμένουμε επικεντρωμένοι αποκλειστικά στην ήττα του Ισλαμικού Κράτους», είπε ο εκπρόσωπος του Πενταγώνου.

Τα ερωτήματα που τίθενται όμως είναι: Πώς είναι δυνατόν να μην θεωρούν οι ΗΠΑ ως εχθρό τους την οργάνωση και τους ανθρώπους που πριν από 15 χρόνια γκρέμισαν τους Δϊδυμους Πύργους και δολοφόνησαν χιλιάδες αμερικανούς πολίτες;
Πώς είναι δυνατόν να υπάρξει ειρηνική κατάσταση στην Συρία όταν εξακολουθούν να δρουν τέτοιου είδους τρομοκρατικές οργανώσεις;
Εάν όντως ηττηθεί ο Άσσαντ, ποιος θα επικρατήσει; Ο Ελεύθερος Συριακός Στρατός, που είναι η πιο αδύναμη από όλες τις πλευρές και που ο ίδιος δεν έχει πείσει για την αποστασιοποίησή του από τις τζιχαντιστικές οργανώσεις, ή αυτές οι τρομοκρατικές οργανώσεις, που θα βυθίσουν την Συρία σε ακόμη μεγαλύτερο χάος και καταστροφή;

Το κριτήριο για τον χαρακτηρισμό μιας οργάνωσης ως τρομοκρατικής είναι τα εγκλήματα και οι γενοκτονίες που διαπράττει ή το κατά πόσο είναι εναντίον του Άσσαντ και εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ΗΠΑ;
Αυτές είναι ερωτήσεις που μέχρι τώρα δεν έχουν απαντηθεί από κανέναν από τους εκπροσώπους των ΗΠΑ στην συριακή κρίση.

Εμφανίζεται λοιπόν το παράδοξο φαινόμενο, ενώ οι σιίτες αποτελούν, ως μειονότητα σε σχέση με τους σουνίτες, το φυσικό στήριγμα των χριστιανών στην Μέση Ανατολή, οι ΗΠΑ και η Δύση να επιλέγουν μια φιλοσουνιτική πολιτική και να συμμαχούν με κράτη όπως η Σαουδική Αραβία, το Κατάρ, η Τουρκία, που είναι υπέυθυνα για τη γέννηση του Ισλαμικού Κράτους άμεσα ή έμμεσα. Ταυτόχρονα οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους να ανέχονται και να υποστηρίζουν μία οργάνωση, την Αλ-Νούσρα και διάφορα παρακλάδια της, τα οποία αποτελούν αδελφές οργανώσεις του Ισλαμικού Κράτους στις μεθόδους, την σκληρότητα, την βαρβαρότητα και την ιδεολογία που εκπροσωπούν.

Με άλλα λόγια οι ΗΠΑ και οι δυτικοί σύμμαχοί τους επωμίζονται το κύριο βάρος της ηθικής και ιστορικής ευθύνης όχι μόνο για την τραγωδία των χριστιανών στην Μέση Ανατολή, αλλά και ολόκληρου του Συριακού λαού.